چرا تلاوت اشتباه؟!
|
|
وَقَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا
و پروردگارت فرمان داد: « جز او را نپرستید، و به پدر و مادر نیکی کنید......»
نیکی به پدر و مادر یکسان و مساوی است و خداوند آن را در ردیف عبادت خودش می داند. چون مادر نقش تربیتی دارد و زحمات بیشتری برای فرزند تحمل می کند، اولویت در احترام و خدمت یا مادر است
در كتاب گلزار اكبری گلشن 51 از ابوالفاء هروی نقل نموده كه گفت: من در مجلس پادشاه، قرآن میخواندم و ایشان استماع نمینمودند و سخن میگفتند. پیغمبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ را به خواب دیدم كه رنگ مباركش متغییر بود، فرمود: «اَتَقْرَءُ الْقُرْآنَ بَینَ قَوْمٍ وَ هُمْ یتَحَدَّثُونَ وَ لا یسْتَمَعُونَ وَ اِنَّكَ لا تَقْرَءُ بَعْدَ هَذا اِلّا ما شاءَ اللهُ.» «آیا قرآن را برای كسانی میخوانی كه با هم سخن میگویند و آن را نمیشنوند! تو بعد از این به سبب عدم رعایت ادب نتوانی خواند، مگر آنچه خدا بخواهد.» بعد از آن بیدار شدم و گنگ شده بودم، امّا چون فرموده بود «الّا ماشاءالله» امید داشتم كه زبانم آخر خواهد گشود. پس از چهار ماه در همان محلی كه آن خواب را دیده بودم، باز رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ را در خواب دیدم، فرمود: «قَدْ تُبْتَ.»حتماً توبه كردهای؟ گفتم: بلی یا رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ ، فرمود: «مَنْ تابَ تابَ اللهُ عَلَیهِ.»هر كه به سوی خدا باز گردد خدا هم به مغفرت به او رجوع خواهد. بعد از آن فرمود: زبان بیرون آور و با انگشت خود زبان مرا مسح كرد و فرمود: هر گاه نزد قومی قرآن میخوانی پس ترك كن قرائت را تا هنگامی كه گوش گیرند كلام خداوند را. چون بیدار شدم زبانم گشوده بود. |
گناهان كبيره، ج 2 |
نام مبارك حضرت آدم(ع) كه نخستين پيامبراست بيست وپنج باردرقرآن آمده است. امام صادق(ع) مي فرمايد:دليل ناميدن آدم به اين نام بدان خاطر است كه او از اديم وپوسته وقشر زمين آفريده شده است.
خداوند آدم را بدون پدر ومادر آفريد تا دليلي باشد بر قدرت الهي. وي نهصد وسي سال عمر كرد وسرانجام در پي تبي طولاني در روز جمعه يازده محرم وفات يافت.
آدم از دوبعد تشكيل شده است جسم وروح.خدا نخست جسم او را ساخت وسپس در روح خويش در او دميد واو را به صورت كامل زنده ساخت.
هنگامي كه خداوند اراده كرد تا در زمين خليفه ونماينده اي كه حاكم زمين باشد قرار دهد فرشتگان از اين خبر شگفت زده شدند وعرضه داشتند آيا در زمين انساني را قرار مي دهي كه با گناه ومعصيت در آن فساد كند وبه خونريزي بپردازد در حاليكه ما آنگونه كه در شان توست تو را منزه دانسته وبه شكرانه ات تو را مدح وستايش مي كنيم. آنهاخود را به جانشيني در زمين سزاوار تر مي پنداشتند اما خداوند با اسرار غيبي كه بر آنان پوشيده بود پاسخ داد خداوند چيزي را مي داند كه آنان از آن آگاهي ندارند.پس از آفرينش آدم (ع) خداوند اسماء را به او آموخت تا در زمين توان يافته واز آن بهره مند گردد. از طرفي خداوند سبحان اراده فرموده بود كه عينا به فرشتگان بنماياند اين آفريده جديد كه به ديده حقارت بدان مي نگريستند داراي دانش و شناختي برتر ازآنان است سپس از جانب خداوند به فرشتگان دستور رسيد كه چنين سنبل خلقت را مورد تكريم واحترام فوق العاده قرار دهند وبر آدم سجده كنند وهمه سجده كردند به جز ابليس كه سرپيچي كرد وتكبر ورزيد واز كافران محسوب گشت.
لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید.
آه و واویلا در کرب و بلا سربریدند عزیزانِ خدا
......
غرقِ خون جسمِ عزیزان کردند
پایمالِ سُمِ اسبان کردند
ستم و ظلمِ فراوان کردند
ننمودند دمی شرم و حیا
......
کودکی تشنه و نالان مانده
خواهری با دلِ سوزان مانده
کاروان با غمِ یاران مانده
همه بی یار و معین در صحرا
......
دستِ عباس زِ پیکر افتاد
بر زمین جسمِ مطهر افتاد
شعله بر قلبِ برادر افتاد
خم شده قدِّ عزیز مصطفی
......
پُر زِ خون جسمِ علی اکبر شد
گلِ گلزارِ حسن پرپر شد
پاره حلقومِ علـی اصغر شد
خونِ او کرده معطّر همه جا
......
بی کفن پیکرِ پاکِ شهدا
مانده خونین به بیابانِ بلا
بر سرِ نِِی سرِ یارانِ خدا
منهدم گردید ارکانِ هدی
......
تازیانه به یتیمان زده اند
شعله بر خیمه ی طفلان زده اند
آتشی بر دلِ سوزان زده اند
در حرم ناله و غوغا برپا
......
لاله ها تشنه کنـارِ دریـا
کودکان خسته زِ مرگِ بابا
محشری گشته بپا یا زهـرا
کن نظر بر حرمِ آلِ عبا
......
کاروان ماند و غمی جانفرسا
کودکی خسته زِ داغِ بابا
دل پریشان حرمِ خون خدا
می رسد ناله به عرشِ اعلی
......
بازهم غصه به دلها شده است
غنچه ی گریه شکوفا شده است
دلغمین حضرتِ زهرا شده است
در تزلزل شد همه ارض و سما
ایام تسلیت آقا اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایشان را به همه عاشقان اهل بیت تسلیت عرض می نمائیم.
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ
ماه رمضان است، ماهی که قرآن برای راهنمایی مردم و نشانه های هدایت، و فرق میان حق و باطل در آن نازل شده است.
قرآن برای همه ی انسانها در همه ی زمانها است. قرآن معیاری است برای تشخیص حق و باطل، پیروان حق و باطل و جلوه های حق و باطل
اگر غم و غصه ای داری که دلت را آشوب کرده و دائم فکرت را مشغول می کند اصلاً نگران نباش
امام صادق(علیهالسلام) فرمودند.
در شگفتم از کسی که اندوهی به او دست دهد و غمی به او روی آورد و به این آیه
ی کریمه پناه نبرد.
«ذکر یونسیه»؛ این ذکر شریف که قسمتی از آیه ی 8۷ سوره ی مبارکه ی انبیا است
که حضرت یونس(علیهالسلام) (ذوالنون) با این ذکر از غم نجات یافت و پس از آن هر
مؤمنی با گفتن آن از غم نجات می یابد که می فرماید:
«لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّی كُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»
« معبودى جز تو نيست تو از هر عيب و نقصى منزّهى ، همانا من از ستمكارانم »
از آقای مرحوم حداد سؤال کردم: چرا ذکر یونسیه تا کلمه «کنت من الظالمین » است و تا آخر آیه ادامه ندارد؟ وی در جواب فرمود: «این قسمت از آیه وظیفه عبد است که به ظلم بر نفس خویش اعتراف کند، بقیه اش که نجات مؤمن از هم و غم است به خداوند مربوط می شود.
ادامه ی آیه می فرماید:
«فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ»
«پس ندايش را اجابت كرديم و از اندوه نجاتش داديم ؛ و اينگونه مؤمنان را نجات مىدهيم »
«مرگ حسین(ع) آتشی در دل مؤمنان انداخته است که هرگز سرد نخواهد شد».
هر شب از شب های ماه محرم، به یکی از شهیدان یا شخصیت های مرتبط با جریان کربلا اختصاص دارد. این نام گذاری واضع مشخصی ندارد و ذاکران اهل بیت: این نام گذاری را انجام داده اند. ترتیب متعارف شب های دهه اول ماه محرم این گونه است:
شب اول: مسلم بن عقیل؛
شب دوم: ورود به کربلا؛
شب سوم: حضرت رقیه؛
شب چهارم: فرزندان حضرت زینب، حر بن ریاحی و فرزندان مسلم بن عقیل؛
شب پنجم: عبدالله بن حسن، زُهیر و حبیب بن مظاهر؛
شب ششم: قاسم بن حسن؛
شب هفتم: علی اصغر؛
شب هشتم: علی اکبر؛
شب نهم: حضرت عباس؛
شب دهم؛ امام حسین(ع)